Een goede vriend liet me ooit een video zien van een jongen die tegen een iets oudere vrouw zei dat ze oordopjes gewonnen hand. Terwijl ik er naar keer wilde ik heel graag dat die jongens iets heel naars zou overkomen en die vriend zei toen: "Jij hebt zo'n sterk rechtmatigheidsgevoel."
Ik zelf zei toen tegen hem, dat het voor mij voelt als plaats verwangende schuld en ik het dan heel graag wil goed maken. Dit gevoel krijg ik ook als ik naar films kijk of oneerlijke dingen in het nieuws hoor. Dat is ook een van de redenen dat ik niet zo vaak naar het nieuws kijk, voor 90% van de tijd voel ik me er dan toch alleen rot door.
Nu zal je, je vast afvragen wat ik met dit verhaal wil vertellen en dat antwoord komt nu. Lian - mijn jongere zusje - zit in haar examenjaar. De afgelopen maanden heeft ze erg had gewerkt, veel verslagen gemaakt en zelfs al examens gehad, maar nu... En dit is wat ik me heel kwaad maakt.
Afgelopen weekend (12 mei) had ze haar evenement examen, die top ging en heel erg leuk was. Niet mijn woorden, maar die van de kinderen die er bij waren. Ze heeft er weken heel had aan gewerkt, terwijl de manege - waar de opbrengst naartoe gaat - haar maar een beetje heeft laten spartelen.
Daar mee bedoel ik dat ze haar nergens bij geholpen hebben, maar het haar alleen heel moeilijk maakte. Nou heb ik wel een heleboel lelijke woorden voor hun, maar die zal ik niet op schrijven.
Tijdens dit examen kwam er twee examinatoren langs en deze zijn misschien viertig minuten op de manege geweest, waarvan tien sowieso bij een training die niks met Lian te maken had. Maar goed, uiteindelijk - mutsen - vonden ze toch de goede bak. Op dat moment kwamen ze naar ons toe met de vraag, en nu komt het:
"Wie is Lian?"
Uhm, huis werk gedaan? Krijg je geen foto van de persoon wie je moet beoordelen. Een logischere vraag was geweest:
"Waar is Lian?"
Die op dat moment een verlate begeleider aan het vertellen was, wat ze moest doen. Ik zal nu gelijk de clou van het verhaal vertellen. Ze is gezakt en volgens haar examinatoren op haar leiding geven, wat ze echt letterlijk aan het doen was toen ze binnen kwamen.
Verder met mijn verhaal. Deze mensen kwamen dus om kwart voor elf binnen en geloof het of niet, waren om elf uur al weer verdwenen. Nee ze waren niet weg, ze stonden buiten een f*ck pony te knuffelen.
Nou wil ik hier niet te veel woorden aan vuil maken, maar hé! Zoek alsjeblieft een andere baan. Ik neem tenminste aan dat je niet betaalt wordt voor het knuffelen van kleine pony's in een stal buiten - als in buiten in de openlucht - terwijl het evenement in een binnenbak is. En man wat baal ik dat ik daar geen foto van heb, want ik was namelijk op dat moment mijn batterij aan het verwisselen.
In elk geval, gingen ze daarna weg. Deze mensen hebben Lian haar examen op vijftien minuten beoordeeld, of zo leek het. Want nu krijgt dit verhaal een wending. Natuurlijk is Lian met deze uitslag naar de examen commissie gegaan om uitleg te krijgen en om te vragen of dit mag. Komt tie hé. Zorg er even voor dat je zit en je vast houdt, want dit slaat echt alles. Deze "examinatoren" zouden twee uur aanwezig moeten zijn, dat waren ze dus duidelijk niet. Nou heeft de examencommissie er even naar gekeken en deze mensen zeiden, geloof me of niet, ze hebben je bij voor baad al laten zakken op je verslag.
Sorry hoor, maar als jij zakt voor je auto theorie mag je toch ook geen praktijk examen doen. Dus waarom is zij gezakt, zonder dat er ook maar iemand met haar gecommuniceerd heeft? Omdat dat NIET mag. Dat was het serieuze antwoord.
Met andere woorden, ze is (sorry voor het woord dat nu komt) tyfus hard genaaid. Waarom leven wij in een land waar dat mag? En nog erger, waarom zegt de examencommissie. We kunnen er niks meer aan doen? Nou weet ik het antwoord wel, omdat het een stelletje volwassen kleuters zijn zonder enkele ruggengraat. Maar wat misschien nog wel het ergste van alles is, ze mag het examen opnieuw doen op niveau drie. Tief toch allemaal op.
Goed, ik denk dat het wel duidelijk is dat er iets in mij heel erg kwaad is. En begrijp me niet verkeerd, dit is de druppel in de emmer die hem doet overstromen. Er zijn de afgelopen drie jaar onwijs veel van dit soort incidenten geweest. Opdrachten die missen, maar wel gemaakt moeten worden.
Readers die niet door gestuurd worden, want het is niet hun schuld dat je ziek was. Natuurlijk niet. Extra tijd die aangevraagd moet worden, maar door de docent "vergeten" is. kleine voorbeelden, die er nu dus voor zorgen dat ze een lager diploma kan halen dan ze al die tijd gedaan heeft. Niet omdat ze het niet kan - en geloof me, ik heb heel vaak gedacht misschien is dit te hoog gegrepen - maar omdat er niemand op die school is - min twee leraren - die daad werkelijk zien.
Kijken doen we namelijk de hele dag, maar pas als je iets ziet ervaar je het en slaan je hersenen het op.
Als laatste, het spijt me dat de eerste echte blog in maanden zo'n zwaar onderwerp moet hebben, maar ik moest het kwijt anders kan ik vannacht niet slapen. Dit ligt er op mijn hart en dit is één van de vele dingen die onterecht zijn en waar ik niet tegen kan.
Amen!
Reactie plaatsen
Reacties
Ik vind het ontzettend lief dat je voor je zus opkomt. Je taalgebruik mag wel een beetje aangepast ;) op sommige momenten. Maar goed iedereen was verbaasd over de uitslag en achteraf het feit dat ze voor al haar examens recht had gehad op veel meer tijd.