Het is niet eens vrijdag de 13de of überhaupt de 13de, maar zo nu en dan zit alles gewoon tegen. Dit is zo'n week, waar in alles niet gaat zoals het zou moeten gaan. Tenminste in mijn ogen. Het voelt een beetje alsof al mijn werk voor niks is. En dan vraag ik me af waarom ik het eigenlijk nog doe...
Op sommige dagen vind ik filmen, regisseren en zelfs schrijven helemaal niet meer leuk. Mijn hele leven lang kon ik er niet zonder, maar nu ik ouder word en ik graag wil dat het mijn werk is en er van wil leven lijkt alles verkeerd te gaan. Acteurs die op het laatste, maar dan ook laatste moment gewoon zeggen; 'wat kan mij die overeenkomst nou schelen, ik heb vandaag geen zin dus ik kom niet.' I mean is dat echt de wereld waar we nu in leven? Waar is de oprechtheid en het verantwoordelijkheidsgevoel van mensen gebleven. De wereld is de klein als iemand dit bij de mensen die dit bij mij doen zouden doen. Sorry beetje moeilijke zin. Maar mijn punt is dat het verkeerd is dat er mensen leiden onder de 'fouten van andere. Terwijl de mensen die dat doen zich er niet eens een klein beetje slecht over voelen. Zou de wereld niet veel mooier zijn zonder die mensen? Was er maar een plek waar we ze naar toe zoude kunnen verbannen, de maan of zo of een onbewoond eiland.
Een andere frustratie of tegenslag is mijn boek dat vorige week uit had moeten komen, maar gewoon niet verschijnt op Hebban en in de boekhandels. Bij Sweek heb ik nooit problemen gehad, maar nu is het Bookmundo geworden en zijn twee boeken uit de boekhandels verdwenen en Sita en de Magiër verschijnt gewoon niet.
Ik weet dat als ik het zo zeg het misschien maar twee kleine dingen zijn. Maar als je elke dag twee kleine dingen hebt die niet lekker lopen, put dat je mentaal heel erg uit. Nu wordt het ook nog eens sneller donker, kouder en over niet al te langen tijd ook nog eens druilig en nat... Wanneer moet ik dan opladen? Wanneer kan ik het gevoel van vrolijkheid weer vast houden?
Dat waar ik vroeg plezier uit haalde zorgt nu dus voor stress en dan komt er ook nog eens bij dat ik al weken last heb van mijn rechterarm. Filmen is zwaar en doet pijn, maar ik klaag niet. Ik heb zelf voor dit leven gekozen, ik had ook gewoon kunnen kiezen voor een normale baan, maar dat zou niet zo leuk zijn.
Een ander ding waar ik tegen aan loop zijn de honderden ideeën, maar het gebrek aan tijd om ze uit te werken. Soms zou ik een extra dag in de week willen. Niet om te werken, maar om uit te rusten. Al heeft mijn broer - terecht wel - gezegd dat ik die dag dan als nog zou gaan werken. Toch hoop ik snel weer die perfecte momenten van puur geluk te kunnen ervaren, zoals tijdens de opnames van Arkadia. Of de weken dat ik in dhl werkte en alles gewoon leuk was. Geen ingewikkelde relaties met collega's, mooie lange dagen en hele lieve mensen.
Maar goed, als ik alles dan zoals nu achter elkaar zet en even snel terug lees, heb ik het helemaal niet zo slecht. De mensen om me heen zijn lief en leuk en ik moet niet klagen. Ja er gebeuren dingen die ik niet verwacht, waar ik me geen houding bij weet te geven en die me misschien zelfs wel bang maken. Maar ik ben tot hier gekomen, omdat ik nog nooit opgegeven heb, dus dat doe ik nu ook niet!
Ik bedoel maar; Dream on!
Reactie plaatsen
Reacties
Ja, het zit wel tegen maar je hebt een prachtig nieuw script geschreven en een cast die er voor je is. We slaan er wel doorheen! ❤️