Zo nu en dan krijg ik de vraag hoe ik aan mijn onderwerpen kom om te schrijven. Voor wie mijn boeken heeft gelezen heeft vast al gemerkt dat er altijd wel stukken zijn met punten die in het dagelijkse leven van een puber terug komen en toevallig ben ik een puber.
Mijn inspiratie haal ik eigenlijk altijd uit mijn eigen normale leven. Of normale het is, maar wat je normaal vindt. Ik probeer altijd punten te pakken die ik heel belangrijk vind. Zo gaat een heel deel van Verbonden over naaktfoto's en Ga niet weg gaat over een meisje met een depressie. In Een hand vol bloed zit een rode draad die over ijdelheid en trots gaat en wat dat met een mens kan doen. Zo bevatten al mijn boeken een thema wat belangrijk is. De meeste inspriatie voor de verhalen krijg ik gewoon thuis, op school en in de trein. Dit zijn de plekken waar ik het vaakste kom. Ik kan tegenwoordig niet meer over straat lopen zonder in mijn hoofd voor ieder persoon die ik tegen kom een karakter te bedenken. Gewonnen voorbijgangers, mensen in de trein of in het bos laten mijn hoofd over lopen, maar zonder hen zou ik geen verhaal kunnen schrijven!
Reactie plaatsen
Reacties