Emma
Giechelend open ik de voordeur, maar hoor dan al dat er stemmen uit de woonkamer komen. Ik kijk Gijs aan hij heeft de stemmen ook gehoord. Met zijn ogen lijkt hij te vragen wie ik denk dat erbinnen zijn. Veel betekend haal ik mijn wenkbrauwen op en wijs dan naar de onhandige hakken van Maaike. Gijs maakt grote ogen en ik knik naar hem. Ik wil hem al met gebaren duidelijk maken dat hij moet doen alsof ik ziek ben, maar dan gaat de tussendeur open en staat Lucia voor mijn neus. Geschrokken zet ik een stap achter uit tegen Gijs aan, die gelijk beschermend een arm om mijn middel slaat. Mijn Gijs, mijn vriend, mijn enige overgebleven familie uit mijn vorige leven.
“Kindjes toch wat fijn dat jullie thuis zijn, we maakte ons al ongerust.”
Lucia maakt een gek gebaar die ik niet snap, maar Gijs lijkt haar wel te begrijpen en zegt:
“Emma, werd misselijk en we zijn bij mijn huis gestopt. We hadden iets moeten laten weten.”
Het volgende moment heeft hij me opgetild en lig ik in zijn armen.
“Doe of te moe bent om op je benen te staan,” fluister hij in mijn oor.
Op het gezicht van mijn pleegmoeder verschijnt een ondeugende glimlach, maar dan gaat ze ons voor de woonkamer in. Met mijn hoofd tegen Gijs zijn borst aangeleund kijk ik door mijn wimpers. Maaike, Marijn en Tinus zitten in de woonkamer. Maaike springt op en ik sluit mijn ogen snel, voor ze in de gaten heeft dat ik helemaal niet ziek ben.
“Wat is dit, je zou haar toch naar huis brengen?”
Maaike staat akelig dichtbij, waardoor het me niet lukt om te doen alsof ik slaap. Haar stem klinkt schel en bezitterig. Ik druk mijn hoofd dichter tegen Gijs zijn warmen borst aan.
“O, mooi je bent wakker.” zegt ze tegen mij en tegen Gijs: “Je kan haar wel neer zetten.”
Langzaam open ik mijn ogen en doe mijn best om dat zo langzaam mogelijk te doen, alsof ik echt ziek ben.
“Als je het niet erg vindt, breng ik haar liever even naar haar kamer?”
Ik voel dat Gijs steun zoekt bij mijn pleegmoeder en dan hoor ik haar vertrouwede stem.
“Dat lijkt me een goed plan. De trap op en dan gelijk de eerste deur rechts kan niet missen.”
Gijs loopt met me terug naar het halletje. Zodra de deur achter ons dichtvalt zeg ik:
“Je mag me nu wel neer zetten.”
“Maar dat hoeft niet.”
Gijs loopt met mij in zijn armen de trap op recht op mijn kamerdeur af.
“Deze kamer?” vraagt hij voor hij de deur openduwt.
“Ja.”
Gijs loopt helemaal tot aan het bed en gaat er dan met mij nog steeds in zijn armen op zitten. Zodra hij me loslaat ga ik anders zitten en ga ik met mijn neus over de zijne. Hij volgt mijn voorbeeld en dan raken zijn lippen de mijne, maar dan kijkt hij me even aan of me om toestemming te vragen. In plaats van hem te zeggen dat het goed is, druk ik mijn lippen op de zijne. Alsof ik in een half uur ineens niet meer bij hem zou willen zijn. Ik wilde al bij hem zijn toen ik een baby was en dat wil ik nog steeds en het liefste elke minuut van elke dag. Gijs laat me heel even los om dan een spoor van kleine kusjes van mijn wang tot mijn sleutelbeen te trekken. Ik friemel ondertussen aan de knoopjes van zijn overhemd. Hij pakt mijn handen vast en helpt me de laatste knoopjes los te maken, daarna trekt hij de crop-top over mijn hoofd. Ergens achter me hoor ik een zachte plof van het topje dat de grond raakt, maar ik ga ondertussen met mijn vingers over de tattoo op zijn pols, waar in een sierlijk handschrift een E staat.
“Emma,” fluister hij. “Zodat je altijd bij me zou zijn.”
“Ik laat je nooit meer gaan, dat weet je toch?”
Mijn vraag beantwoordt hij door me opnieuw te zoenen. Hij tilt me voorzichtig op en legt me op mijn bed neer. Ik sla mijn benen om zijn middel om hem dichter naar me toe te trekken. Langzaam laat hij zich zakken en ik moet gelijk denken aan de allereerste keer dat we iets verder gingen dan alleen kussen. Hoe zijn been toen tussen mijn benen in lag. Met zijn vinger gaat hij over mijn vochtige lippen, terwijl hij met zijn andere hand heel voorzichtig over mijn borst heen gaat. Onwillekeurig hap ik naar adem, wat voor een bezorgde blik in Gijs zijn ogen zorgt.
“Het is goed,” fluister ik tegen hem. “Alles is goed. Hou je alsjeblieft niet in.”
“Weet je het zeker?” zijn stem klinkt laag, maar zo vertrouwt.
“Zekerder dan ik ooit iets geweten heb.”
Zijn ogen lijken:
“Oké dan,” te zeggen.
Voorzichtig sluiten zijn vingers zich om de sluiting van mijn BH en maken hem open. Ik heb mijn handen op zijn behaarde borst gelegd. Hij knijpt zachtjes in mijn borsten en ik kan niet voorkomen dat er zacht gekreun uit mijn keel ontsnapt. In Gijs zijn ogen zie ik lichtje. Ik zoek in het schemerig van mijn kamer naar de gesp van zijn riem en probeer hem los te maken, wat me niet lukt. Gijs helpt me en laat me dan zijn spijkerbroek en ondergoed uittrekken. Daarna maakt hij de knoop van mijn broek open en trekt hem samen met mijn slipje omlaag. Ik hap opnieuw naar adem zodra zijn warmen grote handen mijn billen omklemmen en hij zijn lippen rond mijn borst sluit en heel zachtjes zuigt. Ik pak zijn hard geworden piemel vast, maar weet niet helemaal wat ik moet doen. Gijs laat mijn borst los en kust me opnieuw, terwijl zijn hand zich om de mijne sluit en me laat voelen wat ik het beste kan doen. Eerst langzaam, maar dan sneller maakt hij een op en neer beweging. Ondertussen zoent hij me en voel ik mijn hart een sprongetje van geluk maken. Gijs hoort bij mij en ik hoor bij hem, voor altijd.
Schrijfster: Krisha van der Male ©Krisha van der Male ©Make a Wish
Reactie plaatsen
Reacties