Emma
Ik loop naar het raam toe en doe hem dicht. Ik vind het koud in mijn slaapkamer, een stuk minder aangenaam dan gistermiddag toen Gijs bij me was. De tijd gaat verschrikkelijk snel en het is ondertussen alweer november. Morgen is de in toch van Sinterklaas. Yara speelt een zwartepiet, ik vind haar pietenpakje grappig staan. Het is zoiets anders dan wat zij normaal draagt, meestal loopt ze in grijze spijkerbroeken met te groten truien. Mijn moeder vindt dat ze zich netter zou moeten kleden, maar mijn moeder vraagt ook om de haverklap of ik het niet koud heb in de jurkjes die ik draag. Vandaag heb ik het wel koud ja, al komt dat waarschijnlijk door dat mijn raam open stond.
Ik ga op mijn bed zitten en pak mijn DS van mijn nachtkastje. Tom heeft me een nieuw spelletje gegeven waar ik dieren moet verzorgen. Ik vind het tot nu toe erg leuk, al wil ik graag een hoger leven bereiken zodat ik ook andere dieren dan volgens en katten kan verzorgen.
“Emma kom je eten?”
Ik schrik als ik mijn moeder hoor roepen, ik was de tijd helemaal vergeten. Eigenlijk had ik nog huiswerk moeten maken, ik heb dat alleen niet gedaan. Ik was tenslotte een spelletje gaan spelen. Nou ja, ik maak straks mijn huiswerk nog wel even. Gelukkig is het niet zo veel wat ik moet maken.
Beneden aan de tafel zitten mijn ouders, broer en zussen al op me te wachten. Er staat een grote ovenschaal op tafel met pasta en broccoli. Vroeger maakte mijn moeder dit bijna iedere week, maar nu is het al een tijdje geleden dat we dit hebben gegeten. Dan valt het me ineens op dat er naast mijn bord nog een bord staat. Ik kijk mijn ouders niet begrijptent aan, is er nog iemand? Dan word ik van achter geknuffeld, een beetje geschrokken draai ik me om. Gijs staat nu tegenover me met een ondeugende blik op zijn gezicht.
“Verrassing.”
“Gijs, wat doe jij nou hier?”
“Dat zal ik zo zeggen, laten we eerst gaan eten.”
Ik knik naar hem en neem plaats, Gijs gaat naast me zitten.
We zitten al een tijdje te eten en te kletsen als het ineens stil wordt aan tafel. Iets dat niet vaak voor komt bij ons thuis. Ik kijk van mijn moeder naar mijn vader.
“Wat is er?”
“We gaan een weekje weg,” zegt mijn moeder dan.
“Oh, dat is leuk toch, wanneer?”
“Volgende week.”
“Maar dan heb ik school.”
“Dat weten we lieverd, jij gaat ook niet mee.”
Nu ben ik helemaal in de war. Mijn ouders gaan dus een weekje zonder mij op vakantie, maar waar moet ik dan heen.
“En ik dan?”
Gijs legt geruststellend een hand op mijn schouder.
“Jij komt bij mij logeren, samen met Yara. Tenminste als je dat wil.”
Schrijfster: Krisha van der Male ©Krisha van der Male ©Make a Wish
Reactie plaatsen
Reacties