Emma
Ik fiets met Yara in de richting van het centrum, we willen graag een meiden middagje. Sinds ik niet meer geheim hoef te houden dat ik verliefd ben op Gijs is er een last van mijn schouders gevallen. Ik ben zo ontzettend blij dat ik er met iemand over kan praten en nog veel blijer dat die persoon mijn lieve grote zus is.
“Weet je al waar je allemaal wil kijken?” vraagt Yara.
Ik denk even na, omdat ik wel een paar winkels in mijn hoofd heb alleen niet zo goed weet waar ik wil beginnen.
“Ik wil sowieso naar de boekhandel van ouwe Carlos, daarna misschien naar die schoenenwinkel waar jij altijd schoen en tassen koopt en als jij dat ook wil ergens een ijsje eten.”
Yara schiet in de lach.
“Ik hoor het al, het wordt een middag waar in we veel te veel geld uit gaan geven.”
Ik grijs naar haar, ze heeft gelijk. Gelukkig heb ik de afgelopen paar maanden hard gespaart en al mijn zakgeld aan de kant gelegd. Papa heeft vanmorgen mijn kleedgeld – de kinderbijslag – naar me overgemaakt, zodat ik nieuwe schoenen kan kopen. De gympen die ik nu draag zijn helemaal afgetrapt. Stiekem hoop ik dezelfde tegen te komen, maar ik weet eigenlijk ook wel dat deze niet meer verkocht worden.
Yara en ik zetten onze fietsen in de stalling van de winkelstraat. Het is hier altijd druk, dag en nacht. Ik maak mijn fiets vast aan die van Yara en het paaltje naast onze fietsen. Yara doet hetzelfde, zo weten we tenminste zeker dat niemand het in zijn hoofd zal halen ze te stelen. Helaas gebeurt dat steeds vaker, afgelopen week zelfs uit de stalling van onze school. De fiets van een jongen uit mijn klas. Hij had hem wel op slot gezet, maar zijn sleutel was naast het voorvak van zijn tas gevallen. Ontzettend balen voor hem, gelukkig was hij al aan het sparen voor een nieuwe. Niet dat, dat het beter maakt. Ik vind dat iedereen van de spullen van andere af moet blijven, stelen is verkeerd.
Yara en ik lopen door de winkelstraat naar onze favoriete boekhandel. Het is een kleine winkel die me altijd het gevoel geeft of ik een sprookjesboek binnen stap. Het is een magische plek met kasten vol boeken en verhalen. Volgend jaar als ik van mijn ouders moet gaan werken, omdat ik dan zestien wordt wil ik hier werken. Ik wil dan met mensen kletsen en het over verhalen hebben, niet dat ik zo ontzettend vaak lees. Meestal ga ik in mijn vrijetijd rolschaatsen, vooral nu het weer mooier weer begint te worden. Toch veranderd het speciale gevoel niet als ik hier rond loop. Ik loop door paden en lees de ruggen van de nieuwste fantasieverhalen. Ik zie misschien wel de meest bekenden boeken ooit staan – Harry potter – maar ook een heleboel nieuwe boeken. Sommige gaan over draken en andere over tijdreizen. Sommige boeken pak ik uit de kast en lees daar stukjes van.
Ik ga zo op in mijn eigen wereld als ik schrik als ik het belletje van de deur hoor. Nog zoiets wat ik leuk vind aan deze boekhandel. De eigenaar Carlos, vindt dat sommige dingen moeten blijven zoals vroeger. In de tijd dat hij jong was en dat is heel lang gelden, wist een winkelier altijd dat er iemand binnen kwam of weg ging door het horen van de bel boven de deur. Toen hij mij dat vertelde vond ik dat fascinerend, ik was pas zeven geworden en mocht van Tom en Gijs een nieuw boek uit kiezen. Ik moet glimlachen als ik eraan terug denk, mijn kindertijd was eigenlijk zo zorgeloos.
Dan kom Yara naar me toe gelopen, achter haar loopt een blond meisje. Ik herken Lola gelijk, er trekt een steek van teleurstelling door me heen. Ik dacht echt dat Yara en ik een hele middag samen door zouden brengen, maar nu Lola er is zal dat wel niet door gaan.
“Kijk is wie ik net tegen kwam,” zegt Yara duidelijk verrast.
Gelukkig kan ik aan haar zien en horen dat ze niet achter mijn rug om met haar beste vriendin heeft afgesproken.
“Hé Lola, ben je op zoek naar een boek of kwam net als wij gewoon even kijken?” vraag ik zo opgewekt mogelijk.
Lola glimlacht naar me en zegt:
“Ik zoek een kookboek voor mijn moeder, ze is over een paar dagen jarig.”
“O, alvast gefeliciteerd.”
Yara neemt het gesprek over en praat druk met haar beste vriendin over wat voor boek ze zou moeten kiezen. Yara is er namelijk van overtuigt dat je nooit genoeg kookboeken over bakken kan hebben. Ik ben het daar niet mee eens, al ben ik sowieso niet zo’n keukenprinses. Eigenlijk kan ik helemaal niet koken, Esmee laat me wel eens helpen met het snijden van wortelen of paprika en mama heeft me geleerd hoe je eieren moet koken, maar daar houdt mijn kennis in de keuken dan ook op.
“Yara, zullen we zo gaan?” vraag ik na een tijdje als ik een boek over heksen heb uitgekozen.
Yara draait zich naar me om en knikt.
“Ga maar alvast afrekenen dan kom ik eraan.”
“Oké.”
Ik wil weg lopen, maar vang dan een stukje van hun gesprek op. Ze hebben het over Gijs, Lola blijft beweren dat hij haar ooit op een dag ten huwelijk zal vragen. Voor het eerst hoor ik Yara daar niet zo positieve op antwoorden. Zonder te verraden dat Gijs mijn vriendje is zegt ze tegen Lola dat ze denkt dat hij niet geïnteresseerd in haar is. Ergens heb ik het wel te doen met Lola, maar ik ben te blij dat Yara haar beloofde waar maakt en Lola niet verteld waarom Gijs haar niet leuk vindt.
Schrijfster: Krisha van der Male ©Krisha van der Male ©Make a Wish
Reactie plaatsen
Reacties