Emma
Gijs speelt met een pluk van mijn haar. Ik lig met mijn hoofd op zijn borst zijn ademhaling is rustig en constant. Over een paar minuten zullen mijn ouders thuiskomen uit hun werk en dan is dit moment tussen ons weer voorbij. Soms baal ik ervan dat we het tegen niemand kunnen zeggen, dat ik niet mag vertellen dat ik van hem hou. Aan de andere kant zal Gijs wel gelijk hebben, als Tom of mijn ouders het zouden weten zouden we elkaar waarschijnlijk niet meer mogen zien. Misschien bellen mijn ouders dan we de politie. Laatst hadden we het op school over pedofilie. Toen de juf de term voor het eerst noemde wist ik niet wat het was, maar door haar uitleg voelde ik me heel erg ongemakkelijk. Alleen ben ik ondertussen al vijftien en ik zie er zeker niet meer uit als een kind.
Toch voelde ik me de rest van die dag super ellendig, pas toen ik thuis kwam en er meer over had opgezocht op internet voor ons werkstuk dat we moesten maken trok het gevoel weg. Gijs is verliefd op mij en hij valt niet op jongeren meisjes of op andere meisjes, maar de kans dat mijn ouders dat zullen begrijpen is heel erg klein.
“Waar denk je aan?”
“O… uhm, een niet zo’n leuke les op school.”
“Wil je er over praten?”
Het liefste had ik nu heel hard ja geroepen en hem alles vertelt, maar ik schud mijn hoofd. Waarschijnlijk ziet hij niet wat ik doe, omdat ik nog steeds op hem lig. Toch vraagt hij er verder niet naar. Ineens gaat Gijs overeind zitten en kijkt op mijn klok.
“Je ouders kunnen nu elk moment thuis komen.”
Ik knik naar hem. Hij heeft gelijk, maar dat betekent niet dat ik het leuk vind. Hij slaat zijn benen uit bed en loopt naar mijn kamerdeur.
“Blijf je daar zitten of ga je mee naar beneden.”
“Ik ga mee.”
Ik duw de deken die over mijn been heen ligt op zij en spring achter hem aan mijn bed uit. Bij de deur geeft Gijs me nog een laatste kus. Voorlopige zal ik die niet meer krijgen, met een beetje geluk zien we elkaar weer aan het einde van de week.
Gijs en ik zitten nog geen twee minuten op de bank met een glas cola als mijn moeder binnen komt. Haar donkere haar zit in een uitgezakte knot, maar ze ziet er gelukkig uit. Zodra ze Gijs ziet vraagt:
“Gijs, wat ontzettend leuk. Eet je mee?”
Gijs kijkt kort naar mij en zegt dan.
“Gezellig.”
Mijn moeder glimlacht stralend naar hem, waarschijnlijk denkt ze dat ik weer een van mijn paniek aanvallen heb gehad en dat Gijs me getroost heeft. Nou had dat zomaar waar geweest kunnen zijn, als Gijs niet al de hele middag bij me zou zijn. Zodra mijn moeder met haar rug naar ons toe staat leg ik heel snel even mijn hoofd op Gijs zijn schouders. Zodra ik hem weer aan kijkt glimlacht hij naar me.
Mama heeft lasagne gemaakt, iets dat wij allemaal echt heel erg lekker vinden. Gijs is tegen over me gaan zitten naast Tom, maar af en toe voel ik zijn voet langs de mijne glijden. Telkens als dat gebeurt moet ik mijn best doen om niet opeens te glimlachen. Niet dat ik niet mag lachen aan tafel, maar als dat een paar keer van uit het niest gebeurt dan zou het mijn ouders zomaar kunnen gaan opvallen.
Yara’s telefoon piet en ze haalt hem uit haar zak. Ze heeft een van de nieuwste mobieltjes van het moment met touchscreen. Ze heeft er maanden voor gespaard, maar nu lijkt ze wel een verslaafde. Overal waar zij is, is dat ding ook. Ik moet het nog steeds doen met de oude klaptelefoon van Tom. Een klein blouw telefoontje waar je alleen mee kan sms’en en bellen.
“Mag Lola straks nog even komen?” vraagt Yara dan. Haar vingers hangen al boven het toetsenboard om antwoord te geven.
“Ja, maar alleen als je dat ding nu wegdoet,” zegt mijn vader.
In zijn stem klinkt een strengen ondertoon. Yara knikt naar hem terwijl ze iets typte. Mijn vader blijft haar aan kijken tot ze haar telefoon weer in haar zak gestopt heeft.
Mijn moeder zet net het dessert op tafel als de deurbel gaat. Yara springt op en rent de keuken uit, waarschijnlijk heeft ze Lola vertelt dat Gijs hier is. Ondanks dat Gijs haar al vaker gezegd heeft niks voor Lola te voelen blijven ze hem stalken. Het is verschrikkelijk vervelend, al ben ik misschien ook een beetje bang dat hij haar straks leuk gaat vinden. Blijkbaar is aan mijn gezicht af te lezen wat ik denk, wat Gijs gaat weer met zijn voet over de mijne. Terwijl Yara en Lola samen de keuken in komen.
“Lola wil je ook wat chocoladepudding, zelf gemaakt,” zegt mama.
“O, ja graag.”
Waarschijnlijk denkt Lola hetzelfde als wij allemaal, mama had kok moeten worden. Haar eten is altijd zo lekker en haar chocoladepudding al helemaal. En ook haar taarten en koekjes zijn verrukkelijk al maakt ze die alleen tijdens Kerst en Pasen, omdat ze het zo druk heeft op haar werk. Ze is binnenhuisarchitect en een hele goede. Toen wij jonger waren werkte ze parttime, om voor ons te zorgen en nu is ze nog steeds op tijd om te koken. Alleen is ze nu toch meer gaan werken, mijn ouders willen graag een tweede woning kopen. Het liefst eentje in Spanje, maar daar hebben ze wel geld voor nodig. Niet dat wij dat niet hebben, maar zowel papa als mama vinden sparen nogal lastig.
Schrijfster: Krisha van der Male ©Krisha van der Male ©Make a Wish
Reactie plaatsen
Reacties