Daan
De dinsdag avond gaat redelijk snel, omdat het nog steeds mega heet is, besloten we te gaan zwemmen. Tot een uur of negen liggen we in het water. We hebben een mat en een bal. Het werd een nieuw oorlogen spel alleen nu met een soort kogel. Kai gooit extreem hard met de bal. Sensa is vastbesloten om de mat van Kai af te pakken. Ik vind het leuk om naar te kijken tot dat ik zelf de bal tegen mijn achterhoofd krijg. Ik bespring Rozanne die de bal gegooid heeft.
Om vijf over negen lopen we met onze handdoeken naar boven en is er niks meer te merken van de spanning die er gehangen heeft. Iedereen is erg vrolijk, gelukkig en ontspannen. Zelfs het jaloerse gevoel dat ik heb naar Tomas, lijkt te zijn verdwenen.
De volgende ochtend lopen Charlotte en ik in zwerver kleding naar beneden. Ik heb een joggingbroek aan en zij loopt nog in haar pyjama. Het is goed te zien dat ze erg moe is. Ze heeft het bijna de hele avond over haar ouders gehad. Ze heeft ze echt heel erg gemist.
Meze
De avond gaat snel voorbij net als de dinsdag ochtend. De ouders van Kai, Rozanne en Charlotte komen ‘s middags samen met Liv en Pepijn. Het hele hotel staat op zijn kop. Waarschijnlijk hebben de mensen die hier voor hun rust kwamen gelijk een klacht in gediend. Pepijn en Liv zijn namelijk nog drukker dan dat wij met zijn achten samen zijn.
Samen lopen we de trap op naar boven, terwijl we het hebben over hoe het in Nederland is en op school. Liv heeft gezegd dat ze heel blij is dat wij niet thuis zijn en dat ze niet naar school hoeft. Pepijn heeft alleen maar geklaagd over het feit dat zijn parkiet niet mee kon en daarom bij hun opa en oma blijft. Ik snap het wel ik vind het ook gek om niet naar de manege te gaan om te rijden. Liv en ik zijn daar bijna altijd te vinden. Eigenlijk valt het me nu pas op hoe rustig het is als je geen dieren hebt waar voor gezorgd moet worden.
Rozanne
Het is ongeveer half één als Myra en rik naar het vliegveld vertrekken om mijn ouders op te halen. Zelf gaan we naar het voetbalveldje om de tijd te verdrijven. We zijn vandaag erg blij dat we met zijn achten zijn. We maken eerlijke teams en beginnen een wedstrijdje. Ik zit samen met Kai, Sensa en Daan in een team. Eigenlijk had ik gedacht dat Charlotte heel graag bij Daan zou willen, maar ze wilt hem veel liever in maken. Dat lijkt in het begin een onmogelijk geval. In de eerste tien minuten scoort Kai al drie keer. Punt vier kregen we omdat Meze de bal in haar eigendoel trapte. Daarna besloot ze te wisselen van positie met Charlotte. Zij ging in de aanval en Tomas besloot om in het doel te gaan staan. Daarna ging het voor ons mis. Juda scoorden twee keer en ook Charlotte maakte het ene na het andere doelpunt. Al vraag ik me toch af of dat niet kwam omdat ze Daan gewoon afleidde van zijn werk. Hij volgde al haar bewegingen, maar daardoor vergat hij op de bal te letten. Met vijf, vier verloren we helaas.
Het is twee uur als mijn ouder en die van Sensa eindelijk in het hotel zijn. Iedereen is blij ze te zien. We besluiten om nog heel even door te voetballen, alleen dan met Rik en mijn vader er bij. Ook Liv en Pepijn doen mee. Wij krijgen Pepijn en mijn vader in het team. We besluiten opnieuw te beginnen, maar het lijkt een verloren zaak. We scoren uiteindelijk twee keer, maar het is met geluk, want Rik houdt iedere bal tegen. Omdat we met voetbal toch niet meer kunnen winnen besluiten we maar om lekker te gaan zwemmen en af te koelen.
Om half zes lopen we de trappen op. Onze haren druipend van het water. We willen er allemaal voor een avond heel mooi uit zien. Het is niet zomaar een avond, maar de laatste dag voor dat Myra en Rik getrouwd zullen zijn.
Charlotte
De dinsdag gaat te snel. We doen niet echt veel, maar onze ouders zijn er eindelijk. Samen hebben we een paar potjes voetbal gespeelde en zelfs Rik deed even mee. Ook hebben we samen met Liv en Pepijn gezwommen. Ik werd er zo ongelofelijk blij van. Uiteindelijk was deze dinsdag een van de beste tot nu toe. Ik kan de afleiding ook wel gebruiken, na alles wat er gebeurd is. Nu is alles tenminste weer goed.
We zijn met zijn alle gaan eten. Het is een heel gezellige avond. Iedereen heeft zich netjes aan gekleed. Rozanne heeft een licht roze jurkje aan met haar witte hakken er onder. Zelf heb ik een paars rokje aan met een paars gestreept truitje er boven. Al is het hier bijna veertig graden, ik heb het 's avonds telkens ijskoud. Mijn natte haren hagen op mijn rug en ik vermoed dat het daardoor komt. De hele avond is gezellig en het lijkt er op dat Sensa het begint te accepteren dat Rik en haar moeder gaan trouwen.
De volgende ochtend sluit Sensa zich op in haar slaapkamer. Meze komt naar mij toen om te vragen of ze een wit of een zwart jurkje moet aan trekken. De jurkjes zijn op de kleur na echt gewoon precies hetzelfde, ze heeft ze gekregen van haar ouders special voor de bruiloft.
“Wit natuurlijk het is een bruiloft,” zeg ik tegen haar.
Tegen een of uur één moet Sensa echt haar kamer uit komen, ze nog maar een half uur om zich op te maken.
Ik duw haar kamer deur open en kijk om me heen, heel even ben ik bang dat ze er een einde aan gemaakt heeft, omdat ik haar niet zie en omdat ze dat al drie weken roept. Gelukkig komt ze op dat moment de badkamer uit lopen. Ze heeft haar haren in een hogen staart opgestoken, ze pakt een paars jurkje en kijkt sacherijnig naar haar schoenen die ze ergens in een hoek gegooid heeft.
“Boos blijven heeft geen zin ze trouwen toch wel of je nou boos of blij bent.”
Ze knikt en gaat op haar bed zitten.
“Ik ben niet boos ik ben verdrietig, ook omdat ze het jouw ouders heeft laten vertellen. Ik heb altijd het gevoel dat ik niet belangrijk voor haar ben.”
Ik trek haar van het bed en geef haar een knuffel.
“Ik kan niet weten hoe het voelt, maar ik leef met je mee. Misschien is het niet het goede moment, maar ik heb het toch nooit zo op je moeder.”
Gelukkig kan ze er om lachen.
We lopen de trappen af naar beneden. Het voelt heel raar, ik vraag me af of iedereen al klaar is voor de plechtigheid. Zodra we de grote deur naar de lobby openen staan mijn ouder Rozanne, Kai en Daan er al. Meze is naar de wc en Rik is iedereen die we missen halen. We gaan met elkaar naar een ouden kerk.
De hele plechtigheid is erg saai. Tegen de tijd dat Myra en Rik elkaar mogen kussen doe ik snel mijn hand voor de ogen van Sensa en voor dat haar moeder of haar nieuwe stiefvader het door hebben haal ik snel weer weg.
Terug in de feestzaal van het hotel, kunnen we geen van alle stoppen met lachen.
“Hij slikte haar bijna in,” zegt Tomas.
“Dan zoenen jullie echt een stuk beter,” roept Pepijn.
Sensa zegt:
“hoe kan ze nou op zoon kwal vallen?”
Er staat een slow nummer aan en ik pak Daan zijn hand en Juda vraagt Sensa ten dans. Rozanne springt op en pakte de hand van Tomas. Meze blijft achter ze kijkt naar haar voeten. Ik zie hoe Kai naar haar toe loopt en haar hand pakt. Dankbaar kijkt ze hem aan. Na het nummer loopt Rik ineens weg met zijn telefoon, Sensa en ik gaan snel en stiekem achter hem aan. Hij heeft een vaag gesprek over zaken en dat hij vrij heeft. We verstonden zoiets als:
“Ik heb ze helemaal in mijn macht, nu die man alleen nog uit schakelen.”
Terug bij de groep vertellen we wat we gehoord hebben. Daan schudt zijn hoofd en Rozanne zegt:
“Ik vond hem altijd al eng.”
Daan trekt me een stukje bij de rest weg.
“Waar ben je mee bezig?”
“Sensa helpen van die gek af te komen.”
“Doe toch niet zo gek, je maakt jezelf en haar alleen maar gek.”
“Misschien heb je gelijk.”
Daan
Ik trek Charlotte een stukje bij de rest weg. Ik wil niet dat de amdere horen wat ik tegen haar ga zeggen.
“Waar ben je mee bezig?”
“Sensa helpen van die gek af te komen.”
“Doe toch niet zo gek, je maakt je zelf en haar alleen maar gek.”
“Misschien heb je gelijk.”
Ze draait zich om naar de rest en zegt:
“Sensa ik weet wat we gehoord hebben, maar we hebben geen bewijs, ze zullen ons als gekken verklaren.”
Sensa knikte.
“Je hebt wel gelijk denk ik, maar dan zorgen we toch voor bewijs.”
“Ze is al net zo koppig als dat jij bent,” zeg ik.
Het feest verloopt verder gelukkig rustig. Er gaat tot ieders verbazing niks fout, zoals in films. We hebben na het Rik incident, ik denk wel anderhalf uur gedanst met zijn alle. Liv is op een geven moment bij het buffet gaan staan en heeft zichzelf misselijk gegeten aan snoep en chocolade.
“Kom.”
Ik pak de hand van Charlotte en neem haar mee naar boven. Voor de deur moet ze haar ogen dicht doen van mijn. Ze sluit ze gehoorzaam, ik doe de deur open en begeleidt haar naar binnen. In het midden van de kamer mag ze haar ogen weer open doen. Ze kijkt om zich heen en lacht.
“Heb je dit voor mij gedaan”
“Ja en want vind je er van.”
“Mooi natuurlijk al die kaarsen, maar gaat het brand alarm hier niet van af?”
Ik schud mijn hoofd en loop naar haar toe.
“Ik hou van je en ik wilde sorry zeggen, we zullen zo lang wachten als jij het nodig vindt.”
“Beloofd?”
“Beloofd.”
Ze kust me.
“Ik hou ook van jou.”
Reactie plaatsen
Reacties