Emma
Het is vandaag Valentijnsdag en bij ons op school doen ze er echt bizar veel mee. Overal hangen hartjes slingers en je kan rozen kopen en die anoniem af laten geven. Dat heeft iemand bij mij gedaan. Mara vindt het ongelofelijk romantisch, maar ik vind het vervelend. Het is nou eenmaal een feit dat ik niemand leuk vind. Ik wil gewoon weten wie ik moet bedanken voor zijn blijk aan liefde. Ik vind het namelijk echt lief, al zal ik daarna wel zeggen dat ik op niemand verliefd ben
Om iets voor vier lopen Mara en ik de school uit. Tom en Gijs staan net buiten het plein op ons te wachten. Van alle dingen die ik fijn vind staat het gebracht en gehaald worden door Tom en Gijs in de top vijf van leuke ding. Het is echt heel fijn om niet altijd door de regen te hoeven fietsen.
Ik geef de jongens een knuffel, daarna lopen we naar de auto van Tom.
“Van wie heb je die roos?” vraagt Tom.
“Een jongen uit mijn klas.”
“Is hij een beetje leuk?”
“Ja, maar niet op de manier die jij nu denkt.”
Ondertussen zijn we bij de auto. Ik doe het portier open en ga op de achterbank zitten. Mara gaat naast me zitten.
“Hé, je weet dat je gewoon kan zeggen dat je hem leuk vindt.”
“Dat weet ik ja, alleen is dat niet zo.”
“Tom, laat haar nou. Ze vertelt het echt wel wanneer ze iemand leuk vindt, toch?”
“Natuurlijk! Ik kan geen geheimen voor jullie hebben.”
Tom start de motor en trekt op. Langzaam komt de auto in beweging en reiden we de parkeerplaats af.
“Mara, moet ik jou thuis afzetten of ga je met ons mee?”
“Ik moet helaas naar huis.”
Tom knikt. Gijs draait zich op zijn stoel naar ons toe, of eigenlijk naar mij.
“Emma, zullen wij anders bij mij thuis naar wiskunde kijken?
“Ja is goed, moet dan alleen wel eerst mijn boeken van thuis halen.”
“Dat is geen probleem.”
Tom heeft me uit de auto gezet zodat ik alvast mijn boeken kan pakken terwijl hij parkeert. Ik ren de trap op naar mijn slaapkamer. Ik zoek even tussen de stapel boeken tot ik wiskunde heb gevonden. Ik pak ook mijn schrift en rekenmachine. Als ik alles heb ren ik weer naar beneden. Nog voor ik op de begaande grond sta bots ik tegen Lola op. Ze staat voor de trap met Gijs te praten, maar wanneer hij mij ziet kapt hij het gesprek gelijk af.
“Hé Em, ben je klaar?”
“Ja, jij ook?”
“Yep.”
We zeggen Lola gedag en verlaten het huis. Aan haar gezicht kan ik zien dat ze ervan baalt dat we naar Gijs gaan.
Ik zit met mijn handen in mijn haar en doe mijn best om niet te gaan huilen. Gijs heeft me de berekening al een paar keer opnieuw uitgelegd, maat ik snap het gewoon niet.
“Emma blijf rustig, ik leg het gewoon nog is uit,” zegt hij. “Zullen we anders even pauzeren?”
Ik knik alleen maar. Gijs loopt naar zijn bed toe en gaat zitten, hij glimlacht naar me. Het duurt even, maar dan besluit ik om naast hem te gaan zitten.
“Die opdrachten komen gewoon af, maak je geen zorgen.”
“Jij hebt makkelijk praten.”
“Misschien, maar dat wil niet zeggen dat ik geen gelijk heb.”
Ik kijk hem aan. Zijn ogen twinkelen. Voor mijn gevoel gaat alles ineens in slowmotion. Gijs komt steeds dichter naar me toe en dan voel ik ineens zijn lippen op de mijne. Verstijft van schrik en verwarring kijk ik naar hem wanneer hij me loslaat.
“Sorry,” zegt hij terwijl hij op staat. “Ik had dit niet moeten doen.”
Het duurt even voor ik mijn stem heb terug gevonden al ben ik nog niet in staat om me te bewegen.
“Het geeft niet.”
“Jawel.”
Gijs zet een stap in mijn richting, maar blijft dan weer staan.
“Het is wel erg. O, Emma je begrijpt het niet.”
“Leg het me dan uit.”
“Ik ben gewoon graag bij je, maar… nee laat maar.”
“Ik snap je niet, wat heeft een kus te maken met dat je graag bij me bent?”
“Dat is nou juist wat ik niet kan zeggen.”
Ik kijk hem aan, maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Mensen die elkaar kussen vinden elkaar leuk. Zou hij dat bedoelen met ik zie je graag, maar ik zie hem ook graag. Ben ik dan verliefd op Gijs? En als ik dat ben, hoe vertel ik het hem dan of moet ik wachten tot ik het zeker weet? Gijs gaat weer naast me zitten alleen dan veel minder dichtbij dan daarvoor.
“Gijs?” vraag ik dan.
Hij kijkt me aan.
“Wil je me nu nog wel helpen met wiskunde?”
Ik ben doodsbang dat zijn antwoord nee zal zijn, maar hij pakt mijn hand en zegt:
“O, Emma. Ik zal je altijd helpen en niet alleen met wiskunde, maar met alles.”
“Echt? Maar waarom dan?”
“Omdat, omdat…”
Gijs knijpt even in mijn hand voor hij zegt:
“Omdat ik van je hou.”
Ik weet niet zo goed wat ik daarop moet zeggen. Nooit eerder heb ik zo over Gijs nagedacht, tot een paar weken geleden dan. Nu pas merk ik dat Gijs mijn hand nog steeds vast heeft en op antwoord wacht.
“Hoe hou je van me?” vraag ik dan.
Me ervan bewust dat hij kan zeggen, als van een zus die ik niet heb.
“Dat kan ik niet omschrijven, maar ik denk altijd aan je en ik wil graag dicht bij je zijn maar…”
“Ben je verliefd?” onderbreek ik hem.
Ik zie hoe hij even nadenkt voor hij antwoord geeft.
“Ja dat ben ik, alleen jij bent veel te jong.”
“En wat als ik ook verliefd ben op jou?”
“God nee, ben je dat?”
“Eerlijk gezegd weet ik dat niet, ik was nooit eerder verliefd.”
Ik kruip achter Gijs langs en ga op mijn rug liggen.
“Maar wat als ik verliefd ben?”
Gijs gaat naast me liggen en kijkt me aan.
“Dan weet ik het niet, maar Em je moet weten dat ik je nooit zomaar aan zal raken. Ook zou ik je nooit kussen zonder toestemming van jou. En niemand zou het mogen weten.”
“Tom?”
“Hij ook niet.”
Een hele tijd liggen we naast elkaar. Ik kijk naar zijn ogen, ze zijn net zo blauw als de zee. Na een tijdje verbreek ik de stilte.
“En nu?” vraag ik.
Gijs gaat iets overeind zitten en ondersteunt zijn hoofd met zijn hand.
“Ik denk dat we afspraken moeten maken, tenminste als je zeker weet dat je dit wil.”
Heel even twijfel ik, maar dan zeg ik:
“Oké.”
Gijs kijkt me lang en doordringend aan voor hij begint te vertellen over de afspraken die hij wil maken.
“Je kan dus tegen niemand vertellen wat wij samen hebben en ik zal natuurlijk ook niks zeggen.”
Gijs zwijgt even om er zeker van te zijn dat ik luister.
“Emma zoals ik eerder al zei, ik zal je nooit aan raken of zelfs een kus geven zonder jouw toestemming.”
Hij stopt weer even met praten, wat mij de kans geeft na te denk over zijn woorden. Uiteindelijk zeg ik:
“Laten we dan afspreken om eerst aan elkaar te vragen of iets goed is.”
“Dat vind ik goed, dan ben jij meester over mij en ik over jou,” zegt hij en snel daar achteraan. “Op een goede manier bedoel ik dan.”
Ik glimlach naar Gijs terwijl hij weer gaat liggen.
“Dus nu mag ik je iets vragen?”
“Altijd en alles.”
Ik knik alleen naar hem. Er is iets wat ik wil vragen, maar ik ben bang voor zijn antwoord. Na een hele tijd van zwijgen heb ik genoeg moed verzamelt en stel ik mijn vraag.
“Wil je me kussen?”
Gijs kijkt me verbaast aan.
“Ja, graag zelfs, maar alleen als jij het ook echt wil.”
Opnieuw denk ik even na voor ik zeg:
“Dat wil ik, als ik mijn ogen dicht mag doen.”
Gijs moet om mijn opmerking lachen.
“Natuurlijk mag dat.”
Langzaam sluit ik mijn ogen zodat ik niet hoef te zien hoe Gijs naar me toe komt. Dan voel ik ineens zijn lippen op de mijne. Ze voelen warm en zacht. Wanneer Gijs mij loslaat open ik mijn ogen. Alles lijkt hetzelfde alleen voel ik me anders. Ik heb een vreemde kriebeling in mijn maag. Zouden ze dit bedoelen als mensen het hebben over vlinders in je buik?
“Emma?” Onderbreekt Gijs mijn gedachten. “Mag ik je nog een kus geven? Je mag je ogen weer dicht doen als je dat fijn vindt.”
Langzaam knik ik. Voorzichtig komt Gijs dichter naar mij toe. Dit keer kijk ik hem aan, pas net voor zijn lippen die van mij raken sluit ik mijn ogen. Deze kus duurt veel langer dan de vorige en deze keer kus ik Gijs ook terug.
Schrijfster: Krisha van der Male ©krisha van der Male ©Make a Wish
Reactie plaatsen
Reacties